Op voorraad

Waarom schreven middeleeuwse en vroegmoderne auteurs zo vaak en zo graag teksten in de vorm van een gesprek? Alles werd bediscussieerd, of het nu ging om liefde, politiek, geloof, de ideale staat of troost in tegenspoed. En iedereen kon het woord voeren: vrienden onderling, man en vrouw, meester en leerling. De dialoog werd vroeg ontdekt in de Nederlandse literatuur. Voor 1300 had Jacob van Maerlant zowel het genre gedefinieerd als zijn theorie in praktijk gebracht; in de zestiende eeuw zou de humanist Dirck Volkertsz Coornhert in zijn eentje al tientallen samenspraken produceren. De geschreven dialoog was populair in tijden zonder de interactie van podcasts en talk shows maar nu de moderne media nieuwe vormen van conversatie voor een groter publiek in scene zetten, kunnen we in middeleeuwse en vroegmoderne dialogen verrassend veel terugvinden van de spontaniteit, persoonlijke meningen, vrijheid van spreken en luchtigheid die het voor ons aantrekkelijker maken om naar een interview te luisteren dan een monoloog aan te horen. Maar de dialoog was ook een methode om betekenis te vinden (en te versluieren), conflicten uit te vechten (en op te lossen) of tot inzicht te komen – waarbij de lezers altijd moeten kiezen of zij buitenstaander blijven of deelnemen aan het debat.

Paperback, 2022, 56 blz.

ISBN 978-90-5997-373-2