In stock

De vermogende Elisabeth van Culemborg (1475–1555) liet bij haar overlijden een grote som geld na voor de ‘armen’ en daarmee werd in 1560 in Culemborg een weeshuis gebouwd. In de loop der eeuwen veranderde dit weeshuis echter in een openbare schatkamer van schilderijen. Er kwamen zowel schilderijen te hangen die ooit door het weeshuis zelf waren besteld als kunstwerken die hadden toebehoord aan de heren en graven van Culemborg. Door godsdienststrijd en oorlogshandelingen kwamen diverse kunstschatten uit het kasteel, de kerk en de grafelijke residentie in het Weeshuis terecht. Eind negentiende eeuw genoot deze verzameling al bekendheid onder een kleine kring kunsthistorici.

In 1952 verliet de laatste wees het huis en kreeg het gebouw een openbare functie: de huidige naam is het Elisabeth Weeshuis Museum.

Het (kunst)historische belang van deze verzameling, die grotendeels uit portretten uit de periode 1500-1800 bestaat, werd enkele jaren geleden opnieuw onderkend. Kunsthistoricus Margot Leerink (MA, 1992) deed in 2018 in opdracht van het museum met de Ekkart Beurs van de Vereniging Rembrandt voor het eerst uitgebreid onderzoek. Zij onderzocht onder andere hoe, waarom en wanneer de schilderijen in het weeshuis terechtkwamen. In dit boek beschrijft zij een voor Nederland unieke collectie: een historisch interessante en onderling samenhangende verzameling schilderijen, in het oudste nieuwgebouwde weeshuis van Nederland, die eeuwenlang in situ is gebleven.

Waardering voor dit boek

Yuri van der Linden schreef een zeer positieve recensie van het boek, waarbij hij stelde dat het “een klein wonder” mag worden genoemd “dat het Elisabeth Weeshuis Museum te Culemborg […] onlangs een catalogus heeft uitgebracht waarin de bijzondere schilderijencollectie in beheer bij dit museum is gepubliceerd.”

Paperback, 2019, 136 pp.

ISBN 978-90-5997-303-9